Opdracht 4, onderwerp 2: Mishandeling en criminaliteit (en het effect van mishandeling op lange termijn)

Slecht behandelen van kinderen, waaronder kindermishandeling en verwaarlozing, is een groot maatschappelijk probleem. Volgens the American Department of Health and Human Services, zijn meer dan een miljoen kinderen jaarlijks het slachtoffer van mishandeling. Meer dan een half miljoen kinderen lijden ernstige verwondingen, en ongeveer 1500 kinderen sterven. Dit maakt kindermishandeling de belangrijkste oorzaak van sterfgevallen als gevolg van verwondingen bij kinderen die 1 jaar en ouder zijn. Naast deze afschuwelijke tol, heeft kindermishandeling veel schadelijke gevolgen op lange termijn.

In ‘’Does Child Abuse Cause Crime?’’ focussen auteurs Erdal Tekin en Janet Currie op het effect van kindermishandeling op misdaad met behulp van gegevens uit the National Longitudinal Study of Adolescent Health.

De auteurs vinden dat kindermishandeling de waarschijnlijkheid verdubbelt dat een individu zich met vormen van criminaliteit gaat bezighouden. Dit geldt zelfs als we tweelingen vergelijken, waarvan er 1 werd mishandeld en de ander niet. Het is nuttig om dit resultaat in perspectief te zetten door te vergelijken met andere schattingen van de effecten van factoren met betrekking tot criminaliteit. Bijvoorbeeld met gegevens uit New York. Eerdere onderzoekers vonden dat een enkel procentpunt daling van de werkloosheid slechts een 2,2 procentpunt daling van inbraken genereert en dat een stijging van 10 procent van het minimumloon leidt tot over een 3,5 procent afname van berovingen in New York City.

De auteurs noemen verschillende onderzoeken die aantonen dat hen die toegang hebben tot een pistool thuis, eerder de neiging hebben om allerlei misdaden te plegen, bij ongeveer 30% van de volwassenen. Afnamen van pistool eigendommen in 1990 verklaren tot een derde van de daling in misdaad in diezelfde periode. Blootstelling aan geweld met een vuurwapen verdubbelt ongeveer de kans dat een volwassenen, in de daaropvolgende 2 jaar, zal deelnemen aan ernstige geweldpleging. Dus de gevolgen van mishandeling zijn vergelijkbaar met die van de blootstelling aan geweld met een vuurwapen.

 

Uit schattingen blijkt dat criminaliteit veroorzaakt door misbruik de samenleving ongeveer 6,7 miljard dollar per jaar kost. Het zou interessant zijn om deze cijfers te vergelijken met de kosten van voorkoming van mishandeling, maar niet veel interventie programma’s zijn effectief geweest volgens onderzoeken. De enige uitzondering is een onderzoek waarbij een verpleegkundige een willekeurig huisbezoek komt doen. Dit onderzoek heeft aangetoond dat zij de gevallen van mishandeling met 50% kunnen verminderen. Dit kost ongeveer 4000 dollar per kind. Dan zou de totale kosten van deze dienstverlening aan alle kinderen ongeveer 16 miljard dollar zijn. Gezien het feit dat misdrijven veroorzaakt door mishandeling maar 1 van de sociale kosten is, blijkt uit deze schattingen dat zo’n huisbezoek programma voor zichzelf kan betalen omdat de sociale kosten worden verminderd.

De auteurs tonen aan dat de duidelijke negatieve gevolgen van kinderhandeling op kinderen hun neiging om deel te nemen aan criminaliteit reëel zijn. Ze vinden dat mishandeld worden ongeveer de kans verdubbelt dat je betrokken raakt bij verschillende soorten misdrijven en dat de effecten nog erger zijn bij kinderen met een laag sociaaleconomische status. Jongens lopen ook een groter risico voor criminele neigingen dan meisjes. Seksueel misbruik lijkt nog de grootste effecten te hebben op de criminaliteit. Tot slot verhoogt ervaring met meerdere vormen van mishandeling en de ervaring met de kinderbescherming ook de kans op betrokken zijn bij criminaliteit. Deze bevindingen bewijzen dat de neiging naar criminaliteit niet alleen verhoogt door de mishandeling zelf, maar ook door de ernst van de mishandeling.

Afwijzing van het kind

Jill Leslie Rosenbaum, hoogleraar criminologie aan de California State University, schrijft: ‘’onderzoek heeft uitgewezen dat de jeugd waarvan de band met hun ouders zwak is, meer kans heeft om delinquent te worden. Jeugd die een betere band hebben met hun ouders hebben meer controle over hun gedrag.’’ Omdat een kind zijn emotionele gehechtheid aan zijn ouders een goede aangepaste volwassenen garandeert, heeft de afwijzing van een kind krachtige tegenovergestelde effecten. Ronald Simons, professor sociologie aan de Iowa State University, geeft een overzicht van de bevindingen van het onderzoek: ‘’een geweigerd kind heeft de neiging om andere te wantrouwen, met als gevolg dat ze defensief of zelfs agressief reageren op interacties. Dergelijke ouders zijn niet alleen een slecht rolmodel maar verstrekken ook een training in agressief gedrag.’’

Afwijzing door de familie, die het kind zijn/haar eerste fundamentele gemeenschap zijn, zet de toon voor een andere sociale tragedie. Geweigerde kinderen haken meestal geleidelijk af van het normale leven. Professor Simons gaat door: ‘’ouderlijke afwijzing, verhoogd de kans op het betrokken raken bij een afwijkende peergroep, vertrouwen op een slechte coping stijl en het gebruik van drugs.’’

Vele andere onderzoeken in de vakliteratuur hebben dezelfde bevindingen. Een meta-analyse uitgevoerd door Ronald Rohner van the University of Connecticut concludeert: ‘’in een halve eeuw van internationaal onderzoek, hebben we geen andere klasse van ervaring gevonden die een even sterk en consistent effect heeft op de ontwikkeling van de persoonlijkheid als de ervaring van het afgewezen zijn, met name door de ouders in de kindertijd. Kinderen en volwassen van over de hele wereld, ongeacht geslacht, ras en cultuur reageren op precies dezelfde manier als ze door zorgverleners worden afgewezen.’’ Naast vele andere bevindingen concludeerde Rohner:

1.       Degene die van ouderlijke afwijzing lijden in hun jeugd, hebben moeite met een vertrouwensrelatie opbouwen als ze volwassen zijn.

2.       De pijn die je ervaart als je ouders je afwijzen, reikt vaak tot in de volwassenheid

3.       Neurologische studies suggereren ouderlijke afwijzing hetzelfde deel van de hersenen activeren als bij fysieke pijn.

Mishandeling of verwaarlozing door de ouders

De vakliteratuur staat vol met bevindingen van een verband tussen toekomstige criminaliteit en crimineel gedrag en het misbruik en de verwaarlozing van kinderen door hun ouders. Dit misbruik kan emotioneel, fysiek of seksueel zijn. Onderzoeken die uitgevoerd zijn sinds 1964 hebben een positieve correlatie gevonden tussen ouder-kind-agressie-geweld-misbruik-lijfstraffen en agressie gevonden vanuit het kind. Dus: geweld verwerkt geweld.

West Coast Crips en Bloods bendeleden in Amerika zijn zonder uitzondering opgegroeid in een gevaarlijke familie omgeving. Ze vertrokken vaak hun huis om van het geweld te ontsnappen of zijn ze weggedreven omdat ze werden achtergelaten of verwaarloosd door hun ouders. Als gevolg hiervan hebben deze jongen mannen vaak een ander wereldbeeld ontwikkeld. Dit wordt gekenmerkt door een gevoel van kwetsbaarheid en een behoefte om jezelf te beschermen, een geloof dat niemand te vertrouwen is, een noodzaak om een sociale afstand te bewaren en een bereidheid om intimidatie en geweld te gebruiken om andere af te weren. Ze voelen zich vaak aangetrokken tot mensen die zich net zo defensief opstellen en ze verwachten dat niemand te hulp zou schieten als ze dat nodig zouden hebben. Jonge vrouwelijke delinquenten die weggelopen zijn van huis, zijn vaak het slachtoffer van seksueel misbruik.

De nauwe band tussen kindermishandeling en criminaliteit wordt ook benadrukt in een onderzoek uit 1988. Er waren toen 14 jongeren ter dood veroordeeld in Amerika. 12 van hun waren op brute wijze misbruikt door familieleden.

Kinderen die opgroeien in een intact getrouwd gezin, hebben veel minder kans om zo’n geweld mee te maken of er getuige van te zijn. Het bevorderen van intacte gezinnen is noodzakelijk om verwaarlozing en misbruik te voorkomen.

Impact op jongens versus meisjes

Seksueel of fysiek misbruik treft meisjes en jongens verschillend. Misbruik bij meisjes resulteert vaak in depressie of een psychiatrische ziekenhuisopname. Bij mannen resulteert het meer in een naar buiten gericht vijandigheid. Seksueel geweld is ook bekend om posttraumatische stress-stoornis te veroorzaken bij meisjes. Slachtofferschap in de vroege kinderjaren heeft aantoonbare gevolgen op lange termijn voor delinquentie, volwassen criminaliteit en gewelddadig gedrag. De ervaring van kindermishandeling en verwaarlozing heeft zelfs een substantiële impact op personen met anders weinig kans van het ontplooien van crimineel gedrag. Mannelijke en vrouwelijke slachtoffers van misbruik hebben dus een grotere kans om betrokken te raken bij crimineel gedrag. 

Opdracht 4, onderwerp 1: Neurose

Een neurose is een structureel ineffectieve manier van omgaan met problemen. Het was een term voor een klasse van functionele psychische stoornissen waarbij er angst was maar geen wanen of hallucinaties. Een neurose mag niet worden verward met een psychose, dit is een verlies van contact met de werkelijkheid. Ook mag het niet worden verward met neuroticisme, dit is een fundamenteel persoonlijkheidskenmerk volgens psychologische theorieën.

Symptomen en oorzaken

Er zijn veel verschillende neurosen zoals: obsessief-compulsieve persoonlijkheidsstoornis, obsessief-compulsieve stoornis, hysterie, angststoornis en een grote verscheidenheid van fobieën.

Volgens C. George Boeree, professor emeritus bij Shippenburg University, kunnen de symptomen van neurose zijn: verdriet of depressie, angst, prikkelbaarheid, woede, laag gevoel van eigenwaarde enz., mentale verwarring, gedragssymptomen zoals fobische vermijding, impulsieve en dwangmatige handelingen, waakzaamheid, lethargie enz., cognitieve problemen zoals storende of onaangename gedachten, herhaling van gedachten en obsessie, negativiteit en cynisme, fantaseren, enz. neurose impliceert afhankelijkheid, perfectionisme, agressiviteit, schizoïde isolatie, socio-cultureel ongepast gedrag, etc.

Neurose kan worden gedefinieerd als een ‘’slecht vermogen aan te passen aan iemands omgeving, een onvermogen om te iemands levenspatronen te veranderen, en het onvermogen om een rijker, meer bevredigende persoonlijkheid te ontwikkelen.

Jung’s theorie

Jungs theorie van neurose is gebaseerd op het uitgangspunt van een zelfregulerende psyche samengesteld uit de spanningen tussen tegengestelde houding van het ego en het onbewuste. Een neurose is een belangrijke onopgeloste spanning tussen deze houding. Elke neurose is uniek en verschillende dingen werken in verschillende situaties, dus geen therapeutische methode kan zomaar worden toegepast. Er zijn echter een aantal gevallen die Jung toelicht. Hoewel iemand is aangepast aan het dagelijks leven, mist het individu een bevredigend gevoel van betekenis en doel, en heeft geen religieuze overtuiging waar hij op terug kan vallen. Er lijkt geen overduidelijke manier te zijn om zaken recht te zetten. In deze gevallen, wendde Jung zich tot lopende symbolische communicatie van het onbewuste in de vorm van visioenen en dromen. Carl Jung vond dat zijn aanpak bijzonder effectief was voor patiënten die goed zijn aangepast aan de sociale normen maar bezorgd zijn over existentiële vragen.

‘’Ik heb vaak mensen neurotisch zien worden wanneer ze zich tevreden stellen met foute of ontoereikende antwoorden op de vragen van het leven’’ – Jung

‘’De meerderheid van mijn patiënten bestond niet uit gelovigen maar uit degene die hun geloof hadden verloren’’ – Jung

‘’Hedendaagse mensen zijn blind voor het feit dat, met al zijn rationaliteit en efficiëntie, de mens is bezeten door ‘’krachten’’ die niet in zijn controle zijn. Zijn demonen en goden zijn niet helemaal verdwenen; ze hebben slechts nieuwe namen. Ze houden hem op de vlucht met een onverzadigbare behoefte aan alcohol, pillen, tabak, rusteloosheid, voedsel, vage angsten, psychologische complicaties – en vooral, een groot scala aan neurosen’’ – Jung

Jung had ondervonden dat de onbewuste expressie voornamelijk via iemand zijn inferieure psychologische functie vindt, of het nu over gevoel, denken of intuïtie gaat.

Psychoanalytische theorie

Volgens de psychoanalytische theorie, kunnen neurosen geworteld zijn in afweermechanismen. Afweermechanismen zijn een normale manier van ontwikkelen en onderhouden van een consistent gevoel van eigenwaarde (oftewel een ego). Maar alleen de gedachten en gedragingen die moeilijkheden brengen in iemands leven worden neurosen genoemd.

Een neurotisch persoon ervaart emotioneel leed en onbewuste conflicten, die zich in verschillende fysieke of psychische aandoeningen manifesteren. Het belangrijkste symptoom is angst.

Neurotische neigingen komen veel voor en kunnen zich manifesteren als acute of chronische angst, depressie, een fobie, een obsessief-compulsieve stoornis of een persoonlijkheidsstoornis.

Horney’s theorie

In haar laatste boek genaamd: Neurosis and Human Growth, legde Karen Horney een complete theorie van de oorsprong en dynamiek van neurose uit. In haar theorie is neurose een vervormde manier van kijken naar de wereld en zichzelf, die wordt bepaald door dwangmatige behoeften in plaats van een oprechte interesse in de wereld zoals hij is. Karen Horney stelde voor dat neurose wordt doorgegeven aan een kind door zijn vroege omgeving en dat er veel verschillende manieren zijn waarop dit kan gebeuren:

Wanneer samengevat, komen ze allemaal neer op het feit dat de mensen in de omgeving te druk zijn met hun eigen neurosen om het kind lief te hebben, of om hem te zien als het individu dat hij is; hun houdingen naar het kind worden bepaald door hun eigen neurotische behoeften en reacties.

De eerste werkelijkheid van het kind is dan vervormd door zijn of haar ouders hun behoeften. Kinderen die opgroeien met neurotische verzorgers worden snel onzeker en ontwikkelen een angst. Om om te gaan met deze angst, creëert de kind zijn of haar fantasie een geïdealiseerd zelfbeeld:

Elk persoon bouwt zijn persoonlijke geïdealiseerd beeld van de materialen van zijn eigen bijzondere ervaringen, zijn eerdere fantasieën, en zijn specifieke behoeften. Als het niet voor het persoonlijke karakter van het beeld was, zou hij geen gevoel van identiteit en eenheid krijgen. Hij idealiseert, om te beginnen met, zijn bijzondere ‘’oplossing’’ voor zijn conflict: naleving wordt liefde, goedheid, heiligheid; agressiviteit wordt kracht, leiderschap, heldendom, almacht; afstandelijkheid wordt wijsheid, zelfvoorziening, onafhankelijkheid. Wat, volgens zijn oplossing, zich voordoen als tekortkomingen of gebreken.

Zodra hij zich met zijn geïdealiseerd beeld identificeert, volgen er een aantal effecten. Hij maakt vorderingen over anderen en het leven omdat hij voelt dat hij dit moet door zijn geïdealiseerde zelfbeeld. Hij zal zichzelf een strikte set normen opleggen om dat beeld te halen. Uiteindelijk zal hij zichzelf verachten voor al zijn beperkingen. Vicieuze cirkels zullen deze effecten versterken.

Uiteindelijk, als hij volwassen wordt, zal er een bepaalde ‘’oplossing’’ voor al zijn innerlijke kwetsbaarheden en conflicten stollen. Hij zal symptomen van narcisme, wraakzucht of perfectionisme laten zien. Of hij zal zichzelf wegcijferen; hij laat symptomen van armoede zien. Of hij zal schizoïde nijgingen laten zien.

Volgens Horney, vallen milde angststoornissen en persoonlijkheidsstoornissen allemaal onder haar regeling van neurose als variaties in de mate van ernst.

Het tegenovergestelde van neurose is volgens Horney zelfrealisatie. Je bent dan in een staat waarin je met de volledige diepte van je spontane gevoelens reageert op de wereld, in plaats van met angst gedreven dwang. Hierdoor groeit de persoon tot het verwezenlijken van zijn of haar aangeboren mogelijkheden. Horney vergelijkt dit proces met een eikel die groeit en een boom wordt.

Woordherkomst en geschiedenis

De term neurose werd bedacht door de Schotse arts William Cullen in 1769. Cullen gebruikte de term voor het beschrijven van verschillende zenuwziekten en symptomen die fysiologisch niet verklaard konden worden. Fysieke kenmerken waren echter bijna altijd aanwezig en diagnostische testen, zoals testen van het knie reflex, werden gebruikt in de 20^e eeuw. De betekenis van de term werd opnieuw gedefinieerd door Carl Jung en Sigmund Freud in de vroege en het midden van de 20^e eeuw. Nu wordt het nog steeds gebruikt in de filosofie en psychologie.

Het Diagnostic en Statistical Manual of Mental Disorders (DSM) elimineerde de categorie ‘’neurose’’ in 1980 vanwege een besluit van de redacteuren. Volgens ‘’the American Heritage Medical Dictionary, wordt neurose niet meer gebruikt in psychiatrische diagnoses.  

Opdracht 3: Lijst met onderwerpen die ik interessant vind

Ik vind best wel veel interessant dus ik heb een vrij grote lijst. Dit zijn dingen die veel te maken hebben met psychologie. Dit is ook wat ik wil gaan doen in de toekomst. Hierbij de lijst:

• Chronische pijn
• Criminaliteit
• Verslaving
• Probleemjongeren
• Gedragsproblematiek
• Narcisme
• Psychologie
• Behaviorisme
• Gesprekstechnieken
• Paranoïde Schizofrenie
• Menselijk gedrag
• Angststoornissen
• Begaafdheid
• Misbruik/Mishandeling en criminaliteit 
• Bewustzijn (theorieën)
• Complottheorie
• Dromen
• Samenhang psychische klachten en lichamelijke klachten (medische psychologie)
• Herinneringsvervalsing
• Hersenspoeling
• Hond van Pavlov
• Manipulatie (indoctrinatie)
• Inversietheorie
• Lucidedroom
• Maanziekte
• Neuropsychologie
• Onbewuste kennis
• De ontzichtbare gorilla
• Neurose 
• Persoonlijkheid en persoonlijkheidsleer
• Placebo
• Pesten
• Terror management theory
• Forensische psychologie
• Abnormal Psychology
• 1983 West Bank fainting epidemic
• Rechtspsychologie