Opdracht 4, onderwerp 2: Mishandeling en criminaliteit (en het effect van mishandeling op lange termijn)

Slecht behandelen van kinderen, waaronder kindermishandeling en verwaarlozing, is een groot maatschappelijk probleem. Volgens the American Department of Health and Human Services, zijn meer dan een miljoen kinderen jaarlijks het slachtoffer van mishandeling. Meer dan een half miljoen kinderen lijden ernstige verwondingen, en ongeveer 1500 kinderen sterven. Dit maakt kindermishandeling de belangrijkste oorzaak van sterfgevallen als gevolg van verwondingen bij kinderen die 1 jaar en ouder zijn. Naast deze afschuwelijke tol, heeft kindermishandeling veel schadelijke gevolgen op lange termijn.

In ‘’Does Child Abuse Cause Crime?’’ focussen auteurs Erdal Tekin en Janet Currie op het effect van kindermishandeling op misdaad met behulp van gegevens uit the National Longitudinal Study of Adolescent Health.

De auteurs vinden dat kindermishandeling de waarschijnlijkheid verdubbelt dat een individu zich met vormen van criminaliteit gaat bezighouden. Dit geldt zelfs als we tweelingen vergelijken, waarvan er 1 werd mishandeld en de ander niet. Het is nuttig om dit resultaat in perspectief te zetten door te vergelijken met andere schattingen van de effecten van factoren met betrekking tot criminaliteit. Bijvoorbeeld met gegevens uit New York. Eerdere onderzoekers vonden dat een enkel procentpunt daling van de werkloosheid slechts een 2,2 procentpunt daling van inbraken genereert en dat een stijging van 10 procent van het minimumloon leidt tot over een 3,5 procent afname van berovingen in New York City.

De auteurs noemen verschillende onderzoeken die aantonen dat hen die toegang hebben tot een pistool thuis, eerder de neiging hebben om allerlei misdaden te plegen, bij ongeveer 30% van de volwassenen. Afnamen van pistool eigendommen in 1990 verklaren tot een derde van de daling in misdaad in diezelfde periode. Blootstelling aan geweld met een vuurwapen verdubbelt ongeveer de kans dat een volwassenen, in de daaropvolgende 2 jaar, zal deelnemen aan ernstige geweldpleging. Dus de gevolgen van mishandeling zijn vergelijkbaar met die van de blootstelling aan geweld met een vuurwapen.

 

Uit schattingen blijkt dat criminaliteit veroorzaakt door misbruik de samenleving ongeveer 6,7 miljard dollar per jaar kost. Het zou interessant zijn om deze cijfers te vergelijken met de kosten van voorkoming van mishandeling, maar niet veel interventie programma’s zijn effectief geweest volgens onderzoeken. De enige uitzondering is een onderzoek waarbij een verpleegkundige een willekeurig huisbezoek komt doen. Dit onderzoek heeft aangetoond dat zij de gevallen van mishandeling met 50% kunnen verminderen. Dit kost ongeveer 4000 dollar per kind. Dan zou de totale kosten van deze dienstverlening aan alle kinderen ongeveer 16 miljard dollar zijn. Gezien het feit dat misdrijven veroorzaakt door mishandeling maar 1 van de sociale kosten is, blijkt uit deze schattingen dat zo’n huisbezoek programma voor zichzelf kan betalen omdat de sociale kosten worden verminderd.

De auteurs tonen aan dat de duidelijke negatieve gevolgen van kinderhandeling op kinderen hun neiging om deel te nemen aan criminaliteit reëel zijn. Ze vinden dat mishandeld worden ongeveer de kans verdubbelt dat je betrokken raakt bij verschillende soorten misdrijven en dat de effecten nog erger zijn bij kinderen met een laag sociaaleconomische status. Jongens lopen ook een groter risico voor criminele neigingen dan meisjes. Seksueel misbruik lijkt nog de grootste effecten te hebben op de criminaliteit. Tot slot verhoogt ervaring met meerdere vormen van mishandeling en de ervaring met de kinderbescherming ook de kans op betrokken zijn bij criminaliteit. Deze bevindingen bewijzen dat de neiging naar criminaliteit niet alleen verhoogt door de mishandeling zelf, maar ook door de ernst van de mishandeling.

Afwijzing van het kind

Jill Leslie Rosenbaum, hoogleraar criminologie aan de California State University, schrijft: ‘’onderzoek heeft uitgewezen dat de jeugd waarvan de band met hun ouders zwak is, meer kans heeft om delinquent te worden. Jeugd die een betere band hebben met hun ouders hebben meer controle over hun gedrag.’’ Omdat een kind zijn emotionele gehechtheid aan zijn ouders een goede aangepaste volwassenen garandeert, heeft de afwijzing van een kind krachtige tegenovergestelde effecten. Ronald Simons, professor sociologie aan de Iowa State University, geeft een overzicht van de bevindingen van het onderzoek: ‘’een geweigerd kind heeft de neiging om andere te wantrouwen, met als gevolg dat ze defensief of zelfs agressief reageren op interacties. Dergelijke ouders zijn niet alleen een slecht rolmodel maar verstrekken ook een training in agressief gedrag.’’

Afwijzing door de familie, die het kind zijn/haar eerste fundamentele gemeenschap zijn, zet de toon voor een andere sociale tragedie. Geweigerde kinderen haken meestal geleidelijk af van het normale leven. Professor Simons gaat door: ‘’ouderlijke afwijzing, verhoogd de kans op het betrokken raken bij een afwijkende peergroep, vertrouwen op een slechte coping stijl en het gebruik van drugs.’’

Vele andere onderzoeken in de vakliteratuur hebben dezelfde bevindingen. Een meta-analyse uitgevoerd door Ronald Rohner van the University of Connecticut concludeert: ‘’in een halve eeuw van internationaal onderzoek, hebben we geen andere klasse van ervaring gevonden die een even sterk en consistent effect heeft op de ontwikkeling van de persoonlijkheid als de ervaring van het afgewezen zijn, met name door de ouders in de kindertijd. Kinderen en volwassen van over de hele wereld, ongeacht geslacht, ras en cultuur reageren op precies dezelfde manier als ze door zorgverleners worden afgewezen.’’ Naast vele andere bevindingen concludeerde Rohner:

1.       Degene die van ouderlijke afwijzing lijden in hun jeugd, hebben moeite met een vertrouwensrelatie opbouwen als ze volwassen zijn.

2.       De pijn die je ervaart als je ouders je afwijzen, reikt vaak tot in de volwassenheid

3.       Neurologische studies suggereren ouderlijke afwijzing hetzelfde deel van de hersenen activeren als bij fysieke pijn.

Mishandeling of verwaarlozing door de ouders

De vakliteratuur staat vol met bevindingen van een verband tussen toekomstige criminaliteit en crimineel gedrag en het misbruik en de verwaarlozing van kinderen door hun ouders. Dit misbruik kan emotioneel, fysiek of seksueel zijn. Onderzoeken die uitgevoerd zijn sinds 1964 hebben een positieve correlatie gevonden tussen ouder-kind-agressie-geweld-misbruik-lijfstraffen en agressie gevonden vanuit het kind. Dus: geweld verwerkt geweld.

West Coast Crips en Bloods bendeleden in Amerika zijn zonder uitzondering opgegroeid in een gevaarlijke familie omgeving. Ze vertrokken vaak hun huis om van het geweld te ontsnappen of zijn ze weggedreven omdat ze werden achtergelaten of verwaarloosd door hun ouders. Als gevolg hiervan hebben deze jongen mannen vaak een ander wereldbeeld ontwikkeld. Dit wordt gekenmerkt door een gevoel van kwetsbaarheid en een behoefte om jezelf te beschermen, een geloof dat niemand te vertrouwen is, een noodzaak om een sociale afstand te bewaren en een bereidheid om intimidatie en geweld te gebruiken om andere af te weren. Ze voelen zich vaak aangetrokken tot mensen die zich net zo defensief opstellen en ze verwachten dat niemand te hulp zou schieten als ze dat nodig zouden hebben. Jonge vrouwelijke delinquenten die weggelopen zijn van huis, zijn vaak het slachtoffer van seksueel misbruik.

De nauwe band tussen kindermishandeling en criminaliteit wordt ook benadrukt in een onderzoek uit 1988. Er waren toen 14 jongeren ter dood veroordeeld in Amerika. 12 van hun waren op brute wijze misbruikt door familieleden.

Kinderen die opgroeien in een intact getrouwd gezin, hebben veel minder kans om zo’n geweld mee te maken of er getuige van te zijn. Het bevorderen van intacte gezinnen is noodzakelijk om verwaarlozing en misbruik te voorkomen.

Impact op jongens versus meisjes

Seksueel of fysiek misbruik treft meisjes en jongens verschillend. Misbruik bij meisjes resulteert vaak in depressie of een psychiatrische ziekenhuisopname. Bij mannen resulteert het meer in een naar buiten gericht vijandigheid. Seksueel geweld is ook bekend om posttraumatische stress-stoornis te veroorzaken bij meisjes. Slachtofferschap in de vroege kinderjaren heeft aantoonbare gevolgen op lange termijn voor delinquentie, volwassen criminaliteit en gewelddadig gedrag. De ervaring van kindermishandeling en verwaarlozing heeft zelfs een substantiële impact op personen met anders weinig kans van het ontplooien van crimineel gedrag. Mannelijke en vrouwelijke slachtoffers van misbruik hebben dus een grotere kans om betrokken te raken bij crimineel gedrag.